…maar dat snappen de bovensloters hier niet.
Gisteren in Den Bosch voelde ik het weer: die kriebels. Die onbedwingbare drang om mijn boerenkiel vol te plakken met emblemen met de tekst ‘Maauwe meude mèèrege’, met de blaaskapel van kroeg naar kroeg te lopen, en de rood-wit-gele sjaal -in een poging de schorre kanarie de volgende dag te voorkomen- om mijn nek te gooien.
En ja, Floor, ik heb jouw column gelezen. Met ietwat fronsende wenkbrauwen. Ik begrijp dat je carnaval niet begrijpt, het zit jou niet in het bloed. En dat is waar wij, ondanks alle overeenkomsten, van elkaar verschillen. Carnaval is meer dan een spijker in de kop voor jongeren of een fysiek mijnenveld voor ouderen. Dat is een Michelin restaurant beoordelen op de prijs van het water. Vergeet niet dat het leven een feestje is en dat je zelf de slingers op moet hangen. En laten we met carnaval nou omkomen in de serpentines!
Wonen in het noorden is prima hoor, maar carnaval? Dat snappen ze hier niet. Hier is ‘carnaval’ iets wat je op tv ziet, met een schuin oog, terwijl je aan je AVG’tje zit. Geen gezelligheid met een zachte G, geen polonaise, geen vrienden maken met complete vreemden op basis van overeenkomstige emblemen op de kiel en geen gedeelde humor die ze alleen in het zuiden begrijpen.
In Oeteldonk is alles anders. Daar is een ‘oudere man op stap’ niet gek, maar een doorgewinterde veteraan van het leven. En soms een bloemetjesgordijn. En een kater? De beste remedie is een pilske.
En ik hoor de kritiek heus wel: ‘Moet dat nou, op die leeftijd?’ Maar wat is het alternatief? Met een dekentje op de bank naar ‘Tussen Kunst & Kitsch’ kijken? Hoofdschuddend naar de hossende menigte turen en klagen dat ‘vroeger alles beter was’? Nee joh. Carnaval is hét moment om nog even te voelen dat je leeft, met een biertje in de hand en een arm om de schouders van een onbekende die nu je beste vriend is. Proostend op het leven!
Dus voor iedereen die twijfelt: trek die kiel aan, gooi die sjaal om en ga mee. Want liever een stijve rug van het dansen dan een stijve nek van het hoofdschudden. Zak ’s lekker deur! Alaaf!
*
Danny Schapendonk
Columnist, schrijver en levensgenieter.
In het dagelijks leven werkt ze bij de Hanze met internationale studenten en universiteiten. Tevens is ze daar ambassadeur van de werkgroep Diversiteit en Inclusie.
Reactie plaatsen
Reacties