Column | Carnaval

Het grote verschil tussen noord en zuid

"Wel een beetje tempo hoor, want ik wil zo op stap!"  

Een ietwat kleine, behoorlijk gezette man van zeker een jaar of zestig zegt deze zin tegen de niet veel jongere vrouw die naast hem zit. Ik volg het tafereel op een afstandje. Het boeit me enigszins dat een man op deze leeftijd nog op stap gaat, dus ben eigenlijk wel nieuwsgierig geworden.
Ik probeer me de man voor te stellen op een dansvloer. Ik schat zo in dat het niet verder komt dan het voetje-tik. Het kost me wat moeite om dat beeld ook weer uit mijn geheugen te wissen.  
Als ik soms zelf een uitspatting waag, merk ik dat mijn lijf me daarin al best stevig in de steek laat.   Nu danste ik als twintigjarige best wel veel en op hoog niveau, maar dat niveau is door de jaren heen wel compleet verdwenen.

En dan deze, toch wel best op leeftijd zijnde man. Ik vraag me af of hij die uitspattingen ook heeft zo af en toe. Mijn beeldvorming gaat met me aan de haal en ik zie hem voor me, volledig scheefstaand, omdat het hem net in de rug is geschoten op een verkeerd moment.  
De wijze les in deze: doe nooit gek als je niet thuis bent, dan kom je niet meer thuis zonder hulp.

Er gaat een jonge knul naast de man zitten, compleet uitgedost in boerenkiel, rode zakdoek en houten klompen.   De oudere man geeft hem een schouderklopje.   In eens vallen er wat kwartjes dat deze oudere man net als de jonge knul naar het carnaval gaat.  
Daar waar jongeren zich als volwassenen mogen gedragen en waar volwassenen zich even weer jong mogen voelen.   Waar jong de volgende ochtend erachter komt dat ze het beter met iets minder drank konden doen, en waar oud diezelfde avond die confrontatie al heeft.  

Ik begrijp carnaval erg slecht. Mijns inziens is het op jonge leeftijd nogal katergevoelig en op oudere leeftijd kom je met een beetje pech het bed niet eens meer in. Je moet er maar zin in hebben.  
Ik sta op en loop naar de oudere man.   Ik zeg hem dat hij echt niet meer moet dansen op zijn leeftijd. Hij kijkt me verbaasd aan en met een opgetrokken wenkbrauw schudt hij langzaam zijn hoofd.  

Ik haal mijn schouders op, knik vriendelijk en loop weg, de man verbaasd achterlatend. Ergens is beeldvorming fijn, maar het is wel jammer dat je die beelden niet kan delen.  

Voor de oudere generatie die carnaval gaat vieren komende week: zorg ervoor dat je weer rechtop thuiskomt.
Voor de jongeren de ochtenden; succes!!

*