Foto: Liza Kollau
OpusOne
Gezien op 11 september 2024 in het DeLaMar Theater in Amsterdam
Soms besef je niet wat er zich afspeelt buiten je eigen belevingswereld, terwijl je er middenin staat. Ik kan er met geen mogelijkheid bij dat er mensen bestaan die andere mensen niet willen respecteren voor wie ze zijn. Ik ben opgegroeid in een veilige omgeving, waarin iedereen wordt geaccepteerd voor wie die wil zijn. Ik zag onder andere een protestantse kerk waarin het homo huwelijk groots gevierd werd. Ook zag ik een jongerenkoor waarbij jongeren zich durven open te stellen. Soms besef ik even niet dat deze voorbeelden zeer uniek zijn en dat ik in wereld leef, waarin mensen zich moeten verstoppen voor de gevaren van de belevingswereld van andere mensen.
De musical De Mol en De Paradijsvogel kaart deze thematiek bijzonder goed aan. De musical vertelt in een revue-achtig concept het verhaal van Albert Mol en de Syrische vluchteling Wassim. Vanuit een centrale plek in het midden van het podium maken we kennis met het kwetsbare en strijdlustige karakter van beide homoseksuele mannen.
In het verleden volgen we Albert Mol, de eerste homoseksueel die zich openlijk durfde open te stellen over wat hij voelt. Jammer vond ik dat in zijn verhaallijn weinig context zit voor het jongere publiek die niet zo bekend is met zijn leven. Ik vond zijn lijn vaak pessimistisch.
In het heden volgen we de Syrische vluchteling Wassim. Wassim probeert in Nederland zijn carrière als dragqueen op te bouwen, maar loopt ook hier tegen problemen aan. Ondanks alle narigheid blijft hij geloven in zichzelf. In Wassim’s lijn zie ik een vuur om te blijven vechten voor je rechten. Dit geeft de voorstelling een sprankje hoop.
Ondanks de revue-achtige benadering en de bombastische scenes tussendoor blijft de focus op het verhaal van de Mol en Wassim. De voorstelling begint met een enkele spot gericht op Wassim die klein en kwetsbaar zingt: “Ben je bang? Weer op de vlucht? Lijkt je leven hier een soort goedkope klucht. Zet je vader je het huis uit op de keien, wil die skinhead op de hoek je keel afsnijden. Zet de buurt je weer te kakken, als je langsloopt op je hakken. Vloekt dat jochie je weer stijf of je een man bent of een wijf. Laat je door die bende niet terroriseren, spreid je veren.” Deze tekst benadrukt direct waar de focus van de voorstelling ligt en houdt je aandacht dichtbij de gevoelens van de personages. Erg goed!
In beide tijden wordt het effect dat de omgeving heeft op je eigen handelen sterk duidelijk. Aan de ene kant toont de musical de angst voor wat andere zullen zeggen, waardoor je je inhoudt te zijn wie je bent. Dit is goed te zien in de gesprekken tussen Albert Mol en zijn vrienden én Wassim en zijn mentoren. Aan de andere kant toont de musical de kracht van samenkomen en elkaar steunen. Albert Mol en Wassim ontmoeten elkaar aan het einde kort. In dit gesprek realiseert Mol dat hij een groot voorbeeld is geweest voor vele mensen, zoals Wassim.
In de musical De Mol en De Paradijsvogel zien we de strijd van twee mannen die op hun eigen manier en in hun eigen tijd vechten voor acceptatie. Het is een bijzonder en krachtig verhaal dat hopelijk een hele hoop mensen aan het denken zet!
*
Wilt u kaarten bestellen voor De Mol en de Paradijsvogel klik hier
Renske Lenderink
Sinds dat ik op tien-jarige leeftijd de musical Tarzan heb gezien, ontdekte ik mijn liefde voor musical. Ik werd verliefd op de kracht van het theater om verhalen te vertellen die mensen samen brengen, uitdagen en raken.
Voor mij speelt muziek hierin een belangrijke rol, omdat muziek mij verbindt met dat wat er op toneel, om mij heen of in de wereld gebeurt. Om deze reden vind ik musical een zeer inspirerend genre
Reactie plaatsen
Reacties