Tot hier en niet verder
Nog steeds krijg ik er kippenvel van. Laat me je even meenemen. Het is 1969, vroeg in de ochtend op 28 juni in New York City. Een gewone nacht vol dans, muziek en liefde in de Stonewall Inn in Greenwich Village, één van de weinige plekken waar iedereen toen nog zichzelf kon zijn. Tot het mis ging.
Een feestje verandert in de hel als de politie plotseling binnenvalt. Geen ongewoon tafereel, in die tijd was homoseksualiteit nog illegaal in New York. De LGBTQ+ community kreeg vaker te maken met intimidatie en geweld.
Deze keer loopt het echter anders. In plaats van passief toe te zien hoe de politie de aanwezigen mishandelt, besluiten ze terug te vechten. Het gevolg hiervan is dagen van protest en gewelddadige confrontaties met politie. Stel je voor, dagenlang vechten om te mogen zijn wie je bent. Blijven staan, ondanks de vermoeidheid. Ondanks het oordeel van de rest van de wereld. Tot hier en niet verder.
Deze moed en vastberadenheid legden de basis voor de beweging die tot op de dag van vandaag wereldwijd vecht voor LGBTQ+ rechten.
Vandaag eren we de dappere individuen die hebben gevochten voor hun rechten. En daarmee ook voor onze rechten. En de strijd is nog niet voorbij. Intimidatie, geweld en ongelijkheid zijn nog steeds aan de orde van de dag, ondanks de toenemende acceptatie in de samenleving sindsdien. Deze dag herinnert ons eraan dat er nog steeds een grote noodzaak is om door te gaan met bewustwording en educatie.
En ook een dag om terug te kijken en te erkennen hoe ver we zijn gekomen. We vieren vandaag de mijlpalen die we al bereikt hebben.
De geest van Stonewall leeft voort. Verandering begint bij onszelf. Iedereen kan én mag zijn stem laten horen. Bij ZIEN blijven we vechten voor een wereld waar iedereen gelijk wordt behandeld. Want zonder het keerpunt in de geschiedenis bij Stonewall, had ook ZIEN niet bestaan.
*
Reactie plaatsen
Reacties