Afgelopen week was het de week van de suïcide preventie.
In deze week werden vele activiteiten georganiseerd, waaronder de Walk into the Light. Een wandeling van ongeveer vijf kilometer vroeg in de ochtend, vlak voor de zon opkomt.
Door: Floor Brands
‘Het is heel mooi en symbolisch om met zoveel mensen naar het licht toe te lopen,’ vertelt Roos. Ze liep de wandeling mee in Sevenum, samen met haar moeder en haar nicht.
‘Sevenum is mijn geboortedorp, dus het feit dat je daar eigenlijk met best wel veel bekenden loopt en waar je via via van weet dat ze met suïcide te maken hebben gehad is wel gek, maar ook erg mooi. Ik vond het fijn dat er zoveel mensen waren.’
Maar wat was de reden dat je meeliep? Zomaar omdat je het een mooi initiatief vond of lag er iets anders aan ten grondslag?
Ik zal een beetje mijn verhaal vertellen, want ik heb zelf drie keer te maken gehad met suïcide in mijn omgeving.
Drie keer! Jeetje!
Ja mijn tante stapte uit het leven, alleen was ik toen zelf één jaar oud en kan ik me niet zoveel van herinneren. Het was de zus van mijn moeder, dus er werd wel over gesproken thuis.
En mijn neefje in 2010, hij was toen achttien. Hij heeft verder geen brief of iets dergelijks achtergelaten, maar hij had een stofwisselingsziekte. We vermoeden dat dat hem ook fataal is geworden.
Triest als mensen eigenlijk zo tot het uiterste worden gedreven.
Absoluut. En eigenlijk is het ook niet zo zeer dat mensen graag dood willen, ze willen niet meer verder leven.
Je zei dat het om drie ging?
Ja mijn vader stapte in 2013 uit het leven toen ik zevenentwintig was. Hij heeft wel een brief achtergelaten en schreef eigenlijk ook dat het de uitkomst was van een levenslange lijdensweg. Hij vond het lastig om relaties in stand te houden, leed aan depressies en vond het lastig om erover te praten.’
Bizar. Hoe kom je daarover heen?
Heel veel praten. Ik was geen prater, maar heb dit wel moeten leren. Ik sprak heel veel met mensen die naast mij stonden zoals mijn zus en mijn moeder, maar ook veel familie en vrienden. Ik heb uiteindelijk ook verschillende consulten gehad bij de praktijkondersteuner van de huisarts en dat was goed. Ik ben heel blij dat ik zelf nog het gesprek met hem heb kunnen voeren over dat ik op vrouwen val. Ik kwam er in die periode net achter dat ik überhaupt op vrouwen viel.
Dus je moeder verloor eerst haar zus, en daarna haar man, dat lijkt me heel heftig ook voor haar!
Ze waren al gescheiden toen ik twee was. Als kind vond ik het wel leuk en had er geen moeite mee. Ik had twee huizen, vierde twee keer mijn verjaardag, had twee feestjes. Dus ik heb het nooit als een probleem gezien. Ik wist ook niet anders.
Kinderen zijn vaak ook veel flexibeler dan we soms denken. Wat volwassenen als een probleem kunnen zien, vinden kinderen heel normaal. Helemaal als ze ermee zijn opgegroeid.
Absoluut!
Nu maakte je de suïcides van je neefje en je vader heel bewust mee, maar wat was de reden van je tante om uit het leven te stappen?
Vooral depressie, net als mijn neefje en vader. Een relatie die stuk liep, en in die tijd nog het taboe wat rustte op geaardheid. We vermoeden dat dat haar fataal is geworden.
En hoe heeft je moeder deze wandeling ervaren? Zij verloor haar zus, een neefje en de vader van haar dochters, kan me voorstellen dat het voor haar nog veel meer beladen was.
Eigenlijk praten we er niet zo vaak over, maar tijdens deze wandeling ging dat eigenlijk vanzelf en dat was fijn. Uiteindelijk toen we aankwamen bij het eindpunt waar we allemaal hebben ontbeten, werd het nummer van Claudia de Breij gedraaid; Mag ik dan bij jou. Toen zag je dat muziek veel doet met mensen en werden toch veel mensen emotioneel, waaronder mijn moeder.
Meer dan logisch ook. Ga je volgend jaar weer meelopen of was dit eenmalig?
Als hij volgend jaar weer wordt georganiseerd, dan ga ik zeker weer mee. Ondanks dat het beladen is, was het fijn.
*
Reactie plaatsen
Reacties
♥️🫂🫶