Column | Zomaar een dag van Samen Zijn

Een brief aan mijn vroegere zelf

Lieve Danny,

Had je me vandaag gezien, dan had je het niet geloofd. Met mijn flamboyante make-up, zingend en dansend in het openbaar. Kon ook niet, er was geen ruimte voor een regenboog in jouw leven. Anderen waren belangrijker.

Vandaag was echter alles anders. Oh wat een dag. Het was zo’n dag waarop ik zelf alles mag. In mijn paarse pak en gekleurde shirt liep ik al vroeg richting de Ossenmarkt. Daar toverde het fantastische make-up team van de Hanze mij om tot een glitterregenboog 2.0. Gekleurd van top tot teen danste ik twee uur lang mee in de Pride Parade, met nog 5000 anderen. Terwijl langs de kant minstens zoveel mensen mee feestten. De kleuren! De liefde! De gezelligheid! Je zou het fantastisch gevonden hebben.

Met Willeke Alberti als hoogtepunt, genoot ik op de Grote Markt van de optredens. Weet je nog, Willeke Alberti? Die je altijd stiekem fantastisch vond, zonder dat hardop te durven zeggen? Vandaag stond ik ongegeneerd mee te deinen en te zingen met deze geweldige diva. De mensen om me heen genoten mee van mijn vreugde. ‘Heb je nou kippenvel? Wat schattig!’ Jij zou je geschaamd hebben. Vandaag liet ik trots mijn kippenvel zien. Willeke’s glimlach deed me beseffen dat ik leef, en iedereen mocht het weten!

Oh lieverd, en de drag queens! Voor jou een no-go, maar wat heb ik genoten van hun optredens. Ik heb ze aangemoedigd en toegejuicht. Wat een durf. Wat een klasse. Wat een genot om ze op dat grote podium te zien dansen, als de prachtige diva’s die ze zijn. Ik ben onwijs dankbaar dat ik ze een paar jaar geleden heb omarmd. Van hen heb ik zoveel geleerd over mogen zijn wie je bent!

Op het feestje in de Zwanestraat was een soort eenheid voelbaar. Ik ging op in de community, dansend op de meest uiteenlopende muziek. Ik heb geflirt, gelachen en openlijk gezoend! Kun je het je voorstellen? De vrijheid om lief te hebben wie ik wil, verbindingen te maken met mensen om me heen, zonder angst voor oordelen of jaloezie. Dit, lieve Danny, is waar je altijd van gedroomd hebt, maar wat je nooit durfde. Ik hoop dat je trots op me bent.

Liefs,

Danny

*