Waar kom je vandaan?
Nog steeds vind ik dit één van de moeilijkste vragen om te krijgen. Feitelijk, want ik ben geboren in een ander land dan mijn ouders en ik ben in verschillende landen opgegroeid. En gevoelsmatig, de vraag geeft me het gevoel dat ik, na vele jaren in Nederland, een buitenstaander ben. Alsof ik niet bij deze plek hoor. Hoe kan iemand denken dat ik niet in harmonie ben met de lokale gemeenschap, terwijl ik zo hard werk om de omstandigheden te hervormen en te verbeteren?
Ik krijg behalve deze vraag ook dagelijks andere opmerkingen die mijn gevoel onderstrepen. ‘Kijk, jij spreekt goed Nederlands!’ Of ‘Let erop dat u nu in Nederland woont!’ En dan heb ik het nog niet over die terugkerende situatie die mij in de meeste Nederlandse restaurants overkomt; waarbij ik Nederlands spreek met de Nederlandse ober en hij mij antwoordt in een Engels dat ik nauwelijks versta. Dit alles maakt dat ik me vervreemd voel van het land waarvoor ik heb gekozen.
Overal waar ik eerder woonde heb ik me thuis gevoeld. Nog nooit heb ik me een vreemdeling gevoeld, ondanks het verschil in dialect of taal. Ik heb me altijd onderdeel gevoeld van het sociale weefsel van het land waarin ik woonde.
Vanaf het moment dat ik voet zette op Nederlandse bodem, heb ik me ondergedompeld in het leren van de Nederlandse taal en het bestuderen van oude en hedendaagse geschiedenis en algemene cultuur. Voortdurend onderweg tussen Nederlandse steden en dorpen, communiceerde ik met de lokale bevolking om zo een rol te spelen in de Nederlandse cultuur en het sociale leven dat hier heerst. Ik vond het aangeboden integratieprogramma simpelweg niet voldoende om de basisbeginselen van de Nederlandse cultuur, tradities en gewoonten te leren.
Ik begrijp best dat alles wat nieuw is angst veroorzaakt. Zou het daarom niet geweldig zijn als de Nederlandse overheid een programma lanceert dat Nederlanders leert te integreren met nieuwkomers? Het zou een cultuur van acceptatie creëren, in plaats van tolerantie. Van gelijke kansen. Ik geloof dat we met enig begrip en veel acceptatie de vraag ‘Waar kom je vandaan?’ kunnen uitbannen. En stigmatiserende en racistische termen uit ons menselijk geheugen kunnen wissen. Voor altijd.
*
Mohammed Abualkibash
Columnist.
Mohammed is docent Engelse literatuur en taal.
Hij heeft een Palestijns-Nederlandse achtergrond en woont sinds zeven jaar in Nederland.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi stuk! Ik ben benieuwd waardoor het gemakkelijk(er) was je wel thuis te voelen op de andere plekken waar je hebt gewoond. Het idee van een programma om Nederlanders te leren integreren met nieuwkomers vind ik heel goed. Dat brengt ons namelijk terug naar de betekenis van het woord integratie; namelijk wederzijdse toenadering.
Mooi en krachtig geschreven. Ik hoop dat de dag snel komt waarop je je thuis voelt en van die nare gevoelens af bent.
Mooi punt dat je aankaart. Geeft stof om over na te denken. Overigens ben ik van mening dat mensen de vraag "waar kom je vandaan?" niet met een slechte intentie stellen om je bewust buiten te sluiten. Ik denk dat mensen de vraag stellen om een gespreksonderwerp aan te snijden als ze je net ontmoeten en op dat moment geen beter onderwerp kunnen bedenken. Hoewel het deels ook simpelweg nieuwsgierigheid is. Echter, als het mensen een gevoel van uitsluiting geeft, dan is het misschien beter om deze vraag als maatschappij af te leren.
Je hebt helemaal gelijk Mo.
Nederland komt voor de buitenwereld over als een tolerant land. Maar als je er woont dan zie je pas dat er nog veel moet gebeuren in het land. En ze leren ook niet van de fouten die gemaakt worden uit het verleden.
Blijf hard werken want de dingen die jij doet, de studies die jij volgt en het werk wat jij doet, doe je voor jezelf en trek niets aan van een ander. Bereikt jou doelen en kom vooruit. Dat is het allerbelangrijkste.