GeZIEN
Tekst: René Roza
Foto's: Jan Versweyveld
Afgelopen tijd heel veel moois gezien op film- en theatergebied. Ook de prachtige, indrukwekkende en stilmakende tentoonstelling over Ai WeiWei in de Rotterdamse Kunsthal.
Maar Ivo van Hove’s regie van de rockmusical Jesus Christ Superstar spant de kroon!
Als theatermaker ben ik een bewonderaar van Van Hove, hoewel ik niet al zijn regies geweldig vond. Zo was de getemde feeks bij Toneelgroep Amsterdam vreselijk, maar zijn meeste regies zijn meesterlijk. En hier, in Jesus Christ Superstar, toont hij zich bovenmeesterlijk!
De beroemde LP als uitgangspunt (niet meer en niet minder), gespeeld door een magistraal orkest. Een kaal toneelbeeld (géén decor!). En een ongelofelijk energieke, intense en talentvolle cast!
Wat moet dat een genot zijn geweest om hier samen aan te hebben gewerkt.
Ik zag de eerste try-out vanaf het toneel (superseat) in DeLaMar in Amsterdam.
Een ensemble dat een constante stroom van energie genereerde, waarop de sublieme hoofdrolspelers konden excelleren.
Als 70-jarige heb ik de LP grijsgedraaid. En heb ik zelfs een keer Jezus gespeeld op de Kweekschool. Dus elk woord mee kunnen zingend, denkend.
Dit was zo adembenemend en intens!
Een ensemble, dat een constante stroom van energie genereerde, waarop de sublieme hoofdrolspelers konden excelleren:
Jeangu, de ideale Jesus van Ivo, en dat maakt hij waar.
Lucas, de rockende recalcitrante Judas.
Magtel, wat een sterk wijf, die Maria Magdalena.
Alex, een verrassend wrede Herodes.
En Edwin als kwetsbare, onzekere Pilatus.
Als tegenkleur de twee strakke hogepriesters, die allebei gruwelijk aanwezig waren. Richard Spijkers trof mij zeer in zijn genuanceerde uitstraling.
Kortom: ik heb iets ongelofelijk onuitwisbaars geZIEN.
Ik ga beslist nog een keer kijken.
Reactie plaatsen
Reacties