Foto: Marnix van Wijk
Ook dit jaar brengt Gouden Kalf winnaar Marcel Musters een doosje bonbons langs bij honderden cliënten van geestelijke gezondheidszorginstelling Reinier van Arkel (RvA) in Den Bosch. ‘Toen ik jong was heb ik daar als psychiatrisch verpleegkundige gewerkt.’ Mensen laten voelen dat er aan hen gedacht wordt, daar doet Marcel het voor. Vorig jaar ging hij op bezoek met Roos Schlikker, het jaar daarvoor met Lies Visschedijk en dit jaar stapt hij in de auto met Hanneke Groenteman. ‘Wat ik in die bonbons stop is geen geheim, hoor.’
Door Ranjith Postma
Toch is niet iedereen het erover eens wat er in zit. ‘Marcels bonbons zijn aan de buitenkant van chocola,’ volgens RvA bewoonster Caroline, ‘en zitten van binnen tjokvol aandacht’. Volgens gepensioneerd ex-RvA collega van Marcel, Jos Guffens, is het empathie dat Marcel in de bonbonvulling meedraait en RvA communicatieadviseur Ilse van den Eeden beschrijft Marcels bonbons als ‘met oog voor iedereen en daardoor met elke hap lekkerder’.
Wat hun relatie met het Reinier van Arkel ook is en hoe donker en koud het ook wordt, iedereen vindt in Marcel licht en warmte.
‘Voor veel mensen,’ vertelt Marcel, ‘is het moeilijk om te praten over het hebben van mentale problemen. Vaak raken contacten met familie en vrienden verstoord.’
Caroline: ‘Ik woon samen mijn kat Jamie bij het Reinier van Arkel. Ik heb een eigen woonkamer en een eigen slaapkamer en een hele grote eigen badkamer. En ook een eigen keukenblok voor me eigen alleen en een bijkeuken waar mijn wasmachine en droger staan. Ik zou nergens anders willen wonen.’
Ilse leerde RvA kennen tijdens haar opleiding tot verpleegkundige, jaren later werkt ze er als communicatieadviseur. ‘Ik werd geraakt door wat een psyche-die-anders-werkt met je kan doen. Soms zorgt het voor creativiteit, soms geeft het daadkracht en soms komen mensen er door vast te zitten in het leven.’ Of het je school is, of je partner of het is je werk, de impact kan enorm zijn. Maatschappelijk mee mogen doen is niet voor iedereen vanzelfsprekend. ‘Psychisch vastlopen kan mij ook gebeuren,’ zegt Ilse. ‘En jou ook.’ Dat iemand met de statuur en het hart van Marcel door een actie als deze landelijk aandacht genereert voor het hebben van oog voor mensen met een psychische aandoening, is belangrijk volgens Ilse. ‘Sommige mensen die zorg bij ons ontvangen vragen in oktober al: “Komt Marcel weer langs dit jaar?”’ Uit de jaarlijkse bezoekjes ontstaan soms mooie contacten, want Marcel luistert.
‘Als Marcel komt,’ zegt bewoonster Caroline, ‘wachten we hem met z’n allen op in de centrale hal. Ik vind het een heel bijzonder gebaar dat er aan ons gedacht wordt. Mijn favoriete bonbon is verboden, want die komt gewoon uit de supermarkt en Marcel neemt alleen bonbons mee van de banketbakker.’
Jos zegt: ‘Marcel en ik kennen elkaar sinds hij als leerling bij ons op de afdeling kwam werken in het RvA.’ Vrij snel nadat hij zijn diploma had als psychiatrisch verpleegkundige vertelde Marcel dat hij naar de toneelschool ging. ‘Ik ben tot mijn pensioen bij RvA blijven werken,’ zegt Jos, ‘en Marcel en ik zijn altijd vrienden gebleven.’
‘Als Marcel komt,’ zegt bewoner Caroline, ‘wachten we hem met z’n allen op in de centrale hal.'
Joke Zwanikken, de Majoor Bosshardt van de Verwenzorg, is met de bonbons begonnen. ‘Zij was ooit mijn directe chef,’ zegt Jos. Als jonge jongen werd hij gegrepen door haar enthousiasme. Toen Marcel het bonbons inzamelen overnam van Joke in Amsterdam is Jos dat gaan doen in Brabant. Zijn hele leven heeft hij voor mensen gezorgd. Waarom dat is weet hij niet. ‘Als kind zat het verzorgen en het verwennen er al in. Zolang als ik het kan blijf ik dit doen. Ook al is zo’n bonbon klein en is zo’n gedicht kort, mensen kijken er naar uit. Sommigen doen maanden over hun doosje en hangen of plakken of zetten hun gedicht ergens neer waar ze het ieder dag zien.’
Caroline heeft via WhatsApp contact met Marcel en als hij langs komt met de feestdagen is het heel erg gezellig volgens haar. Zeker nu hij zijn hond Mika ook meeneemt.
‘En weet je?’ zegt Marcel, ‘Ik vind het net zo leuk. Het is hartverwarmend om te zien dat ieder jaar weer meer mensen een doosje met de hand uitgekozen bonbons inleveren.’ Dat mogen langsbrengen is zijn uitje van het jaar. ‘Als iedereen je vergeten is, is er een onbekende die aan je denkt en moeite doet om jou dat te laten weten. Dat stop ík niet in die bonbons, dat stoppen de gulle gevers er in en dat proeven de ontvangers.’
Caroline: ‘Andere vrienden of familie die mij bezoeken heb ik niet. Daarom ga ik met kerst naar mijn moeder, dan vieren we het met z’n tweeën en neem ik voor haar ook een paar bonbons mee.’
*
Wil je ook meedoen? Er zijn mensen die uitkijken naar jouw bonbons. Je kan ze nog inleveren voor 17 december. Bij Theater Bellevue in Amsterdam tijdens de openingsuren van de kassa en bij Zorgpark Vught in Vught.|
Als je er een gedicht bij doet, of een persoonlijke boodschap, of kindertekening, raak je de ontvanger recht in het hart.
Op 18 december wordt alles ingepakt en op 21 december brengt Marcel de bonbons langs samen met Hanneke Groenteman en hond Mika.
Foto: Leon van Boxtel
Reactie plaatsen
Reacties