Foto: Lotte Dale
Afgelopen voorjaar hadden we bij ZIEN het geluk dat de mensen van TransAmsterdam bij een bijeenkomst van ZIEN konden aanschuiven.
Yvo heeft verteld over TransAmsterdam en over de plannen die hij had, maar ook wat er in de afgelopen jaren allemaal als was gebeurd.
Hij gooide toen al een balletje op dat het tienjarig bestaan er ook aan zat te komen.
En 15 november is het zover dan wordt het groots gevierd en uitgebreid stilgestaan bij 10 jaar TransAmsterdam. Na wat technische haperingen spreek ik Yvo over deze mijlpaal.
Tekst: Floor
Hoe gaat het met je?
Druk met de voorbereiden voor ons feest! Ik vraag me soms wel eens af waar ik aan ben begonnen, Ha Ha, het is zo veel werk, maar het is wel ontzettend leuk en eervol om te doen.
Al veel kaarten verkocht?
Het loopt, maar er zijn best veel mensen die hebben gezegd dat ze zouden komen, maar nog geen kaartje hebben gekocht, maar dat komt dan ook wel in de laatste weken ervoor. Meestal loopt het dan het hardst.
Alweer tien jaar een mijlpaal! Maar wat was uiteindelijk tien jaar geleden de reden dat je ermee begon?
Er was niet zoveel voor trans personen. Nu heb je allemaal groepen, trans vrouwen, trans mannen, non-binair, noem maar op, dat had je tien jaar geleden nog niet. Toen had je het over transseksuelen en dan hield het wel op. Ik had Het Jongensuur opgezet met Gabiel Bos en Tim de Jong.
Tijdens de Pride was het heel erg gericht op homoseksuele mannen en lesbische vrouwen en met een beetje mazzel een verloren biseksueel persoon. Het was heel erg eendimensionaal. Ik wist echter van heel vele transpersonen dat ze zich helemaal niet op hun gemak voelden tijdens een Pride.
Omdat ik toch iets wilde ondernemen ben ik met Irene Hemelaar gaan praten en is het gaan rollen. Zijn we met een klein groepje de Trans Pride gaan organiseren. En toen kwamen ineens trans mannen, die waren niet zo in beeld. Waren heel onzichtbaar.
Van het ene kwam het ander. En ik merkte heel sterk dat als een trans man iets opzet, dat dan ook de trans mannen durven te komen.
En je zag het ook bij trans vrouwen dat als een trans vrouw iets organiseerde, dat dan ook de trans vrouwen daar naar toe trekken.
Dat herken ik wel inderdaad. Als ik iets openbaars organiseer, dan zie je toch al snel dat de LHBTIQ+ wel reageert, maar de hetero gemeenschap blijft dan wat achter.
We blijven toch wat in hokjes denken. Een beetje binair.
Terwijl binnen de transgemeenschap het eigenlijk nog diverser is. Je kan als trans man homoseksueel zijn, of biseksueel en dat geld voor trans vrouwen ook. Het is veel meer fluïde. Dat zie je bij de cisgender gemeenschappen een stuk minder. Dat maakt ook dat wij ons ook vaker verbinden met organisaties waar transpersonen niet zo vaak komen omdat we ons meer willen richten op de samenleving. Met elkaar dingen ondernemen.
Ik heb ook wel het idee dat de transgemeenschap hierin een stuk verder al is dan de gewone LHB gemeenschap, heb je dat het idee ook?
Wij moeten niet alleen nadenken over onze identiteit, maar ook over onze gender. Zelf heb ik een boeddhistische achtergrond, maar ook een Joods-Friese achtergrond, dus je moet ook nog nadenken over je eigen socialisatie, over je culturele achtergrond.
Als je gay bent, dan heb je je coming-out en vertel je het aan je ouders en je vrienden en ga je naar een gelegenheid waar je andere mensen ontmoet.
Dat is bij transpersonen vaak veel complexer.
En je merkt de laatste jaren dat de trans personen heel erg onder een vergrootglas liggen. Daar maak ik me ook grote zorgen over. Daarom zijn de dingen die we doen bij TransAmsterdam zo belangrijk
We praten natuurlijk nu wel over twee verschillende gemeenschappen nu, wat ik eigenlijk helemaal niet wil, omdat we eigenlijk als één gezien zouden moeten worden.
Dat is ook het mooie van de stichting. We zijn niet alleen maar met transpersonen, er zijn ook cisgenders, hetero mensen en ook allemaal verschillende achtergronden binnen onze stichting werkzaam. Dat maakt het ook zo bijzonder. Het is echt een afspiegeling van de samenleving.
Ik heb alleen wel het idee dat als er mensen uit de LHB-gemeenschap zich bij de trans gemeenschap voegen, dat dat makkelijker gaat dan dat mensen uit de trans gemeenschap zich bij de LHB-gemeenschap willen voegen. Hoe sta jij daarin?
Je merkt momenteel een enorme kentering naar trans personen en dat vind ik heel schadelijk. Vooral omdat de politiek hier ook in mee gaat. Nu gebruiken wij het woord woke nooit, maar toch zie je dat deze term heel erg op ons wordt geplakt. Ik vind dat wel bijzonder.
Maar goed, we gaan even naar de reden van dit interview en dat is jullie tienjarig bestaan. Wat is voor je het hoogtepunt geweest in die tien jaar?
Zo ontzettend veel, wat ik wel mooi vind om te delen. Mijn moeder is afgelopen jaar overleden. Ze was zesentachtig, dementerend en was op.
Toen ik in transitie ging, vergiste ze zich nog wel eens in hij of zij en dan zei ik altijd voor de grap dat als we uit eten zouden gaan dat hun dan voor schut zouden staan. Ze kon altijd vreselijk om lachen. Toen ze al heel erg dementeerde, stuurde ik haar een kaart en de verzorging filmde dat. Ze riep toen heel hard dat hij van Yvo haar zoon afkomstig was. Ik vond dat zo bijzonder dat ze op dat moment echt een helder moment had dat ik haar zoon was. Ik kwam hierop omdat we jaren geleden de Trans Pride organiseerden bij de Q-Factory in Oost. De gebroeders Grimm waren er ook in prachtig mooie pakken. Mijn moeder ging toen met de gebroeders en met mij op de foto. Deze heb ik laatst uitgeprint en dat ontroert met dan. Dat was wel echt een persoonlijk hoogtepunt.
Er zijn heel veel internationale trans artiesten bij TransAmsterdam geweest en mensen uit allerlei organisaties wereldwijd. Die kwamen dan op werkbezoek of traden bij ons op.
De opening van Trans Pride die lieten we ook altijd doen door buitenlandse trans personen.
In Uganda en ook in andere landen gebeuren de vreselijkste dingen, maar als je zo met trans mensen samen bent dan is er geen verschil er is veel herkenning en liefde voor elkaar.
Wel mooi dat je dat zegt, wij zoeken eigenlijk ook altijd naar de overeenkomsten, niet naar de verschillen. Je krijgt dan een eindeloze discussie, terwijl als je zoekt naar overeenkomsten dan zijn die vele malen meer.
Absoluut. Dat merken we ook wel bij ons Café InClusion. Het is altijd een warm bad, en er ontstaan altijd zulke mooie gesprekken en ook echt mooie connecties met elkaar.
Zo hebben we ook de TransArtSchool en tijdens een open dag kwamen mensen uit Engeland. Die sliepen in een hotel en hadden een flyer van ons gevonden. Die bleken een trans kind te hebben. Fantastisch mooi gesprek mee gehad. Dat zijn zulke unieke momenten, die kun je haast niet beschrijven. Dat zijn cadeautjes.
Dat is toch ook het mooiste wat er is, dat je ineens verrast wordt door onverwachte dingen.
Dat was ook toen Kalki Subramaniam in 2019 naar Amsterdam kwam. Ze is een lieve vriendin en soulmate van me en tevens ambassadeur van TransAmsterdam. In 2019 heeft ze ook een toespraak gegeven en als zij op het podium staat, dan staat ze er ook zo’n charismatische uitstraling heeft ze. Ze hield een speech en dat moment ontroerde me zo enorm. Dit zijn cadeautjes voor de community. Kalki komt uit India en geeft dan zo’n fantastisch mooie speech. En eigenlijk zou je willen dat iedereen haar ziet spreken
We hebben er absoluut nog veel werk in de toen, maar elk cadeautje is er één.
Waar ga je de komende tien jaar naar toe?
We gaan eerst het feest vieren, met een hele mooie line-up.
Onze wens is dat we een eigen plek krijgen. Een soort Trans Art House, maar dat is wel echt een tien jaren plan, doen we stap voor stap.
En die workshops ook verder uitwerken. Bijvoorbeeld samen muziekstuk, kunstwerk, show of iets anders creatiefs maken. Er zijn zoveel creatieve mensen in onze community die willen we allemaal een kans geven hun talenten te ontwikkelen en laten zien. Dat ze iets samen gaan componeren of iets anders creatiefs maken. Dat lijkt ons een erg mooi doel. We willen daarin ook meer connecties zoeken bij kunst en cultuur organisaties. Meer integratie binnen de samenleving.
Je had het al even over de line-up, wie zitten er allemaal in?
Kalki Subramaniam. Kalki is een Indiase transgender activiste, kunstenaar, dichter, schrijfster, acteur, modeontwerper en oprichter van de Sahodari Foundation. Daarnaast is ze ambassadeur van TransAmsterdam. Kalki is onze ere gast, ze geeft een speech, modeshow en we gaan een trans ceremonie met haar doen.
Agnes Geneva, onze Diva, zangeres en performer gaat de sterren van de hemel zingen, Waaronder ons Anthem Trans and Proud.
Grayson Libowski is drummer van de band Lost Age. Tijdens Pride Oost gaven ze een geweldig optreden. Super dat de nu ook bij 10 jaar TransAmsterdam aanwezig zijn.
Chayden Richie, een transman met Surinaamse achtergrond, een echte performer. Hij is al jaren vaste artiest bij TransAmsterdam. Geeft een hiphop, rap show.
Jean Leon Bijker is saxofonist, een trans man uit Friesland met Caraïbische achtergrond, hij gaat samen met David Brown Engelhard, jazz zanger een bijzonder optreden gegeven. David gaat samen met het publiek een geweldige scatten performers presenteren.
En Patri Roa Johansen trans man, performer, muzikant, workshop leider, gaat een als Latinx Charm een indrukwekkende drag act geven.
Het zijn allemaal artiesten die in de loop der jaren bij TransAmsterdam zijn geweest.
We hebben ook drie DJ’s. Er kan lekker gedanst worden. Het is een mooi en vol programma. We zijn er trots op.
Als je dat ook allemaal zo ziet, dan moet je toch ook wel ongelooflijk trots zijn.
Yvo begint te stralen.
Enorm!!
TransAmsterdam’s 10th Anniversary
Op vrijdag 15 november 2024, van 19:30 tot middernacht, vieren we een bijzonder moment: het 10-jarig bestaan van TransAmsterdam in Hotel Sofitel Legend The Grand Amsterdam Oudezijds Voorburgwal 197 Amsterdam.
Kaartjes zijn hier te koop via Eventbrite.
*
Reactie plaatsen
Reacties