Column | De maag vol water

En een hoofd vol Nederlands nieuws

Telkens als ik nieuws ontvang dat moeilijk te verteren is, drink ik veel water en probeer ik niets te zeggen over het onderwerp of te reageren op wat ik heb gehoord. In plaats daarvan wacht ik tot mijn lichaam gevuld is met water, wetende dat water de impact van pittig eten op mijn maag of onlogische praatjes op mijn geest verlicht, die elke keer weer zijn evenwicht probeert te bewaren als ik het nieuws bekijk over de bloedige gebeurtenissen in Gaza.

Maar na het drinken van veel heet water, merkte ik dat het water deze keer de ernst van wat ik in het nieuws had gehoord niet kon verminderen. De leider van de extreemrechtse partij (of misschien moet ik het niet extremistisch noemen, aangezien deze beschrijving vaak is betwist in het Nederlandse parlement, hoewel sommige parlementsleden deze term gebruikten om de linkse partij te beschrijven zonder bezwaar) of laat ik het noemen zoals Geert, de oprichter van de partij, het noemt: de Partij voor de Vrijheid. Deze partij won de meeste stemmen bij de laatste parlementsverkiezingen. Hij vormde een coalitie tussen zijn partij en drie andere partijen. Het is vermeldenswaard dat deze partijen tot voor kort met elkaar in conflict waren en dat spot en sarcasme de basis van hun communicatie waren. Maar in de politiek is alles mogelijk, want de vijand van gisteren kan de vriend van vandaag worden en de vriend van vandaag kan de vijand van morgen worden.

Op die dag, de vijftiende mei, die Esther Ouwehand, de leider van de Partij voor de Dieren, een donkere dag voor Nederland noemde, kreeg ik berichten van vrienden die nog steeds verwikkeld zijn in asielprocedures. Ze deelden hun angsten en vragen over wat er zal gebeuren en hoe hun toekomst in Nederland eruit zal zien, als er al een toekomst is. Ik kreeg ook berichten en telefoontjes van enkele kennissen en vrienden, voornamelijk om wat steun of misschien troost te bieden, aangezien de coalitie veel klappen uitdeelde die werden opgesomd in een lijst van vijfentwintig klappen gericht op veel Nederlanders, vooral immigranten en asielzoekers in Nederland.

Die lijst was ook oneerlijk tegenover het milieu en de meeste dienstverlenende en gezondheidssectoren, aangezien de financiële steun voor onderwijsinstellingen in de gezondheidssector werd verminderd om inschrijving te stimuleren. Ik begreep niet hoe het verminderen van financiële steun de inschrijving stimuleert.

Als nieuwe Nederlandse burger ben ik nog steeds verbonden met mijn identiteit als vluchteling en nieuwkomer in Nederland. Alles wat te maken heeft met asiel en immigratie raakt mij diep. Geert aarzelde niet om een staat van verwarring bij mij te creëren toen hij in zijn lijst schreef dat asielaanvragen twee jaar zouden worden stopgezet, wat in strijd is met de wetten van de Europese Unie die op Nederlandse bodem in de stad Maastricht in 1993 zijn overeengekomen. Hier vraag ik mezelf af, zullen Geert en de leiders van de drie partijen Nederland blootstellen aan juridische aansprakelijkheid van de Europese Unie en misschien sommigen aanmoedigen om naar Europese rechtbanken te gaan om het besluit ongedaan te maken, zoals sommige besluiten in het verleden zijn ongedaan gemaakt?

Als Palestijns-Nederlander was de druppel die de emmer deed overlopen voor mij het voorstel om de Nederlandse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Zoals we allemaal weten, zal de gevoeligheid van deze kwestie de gewenste stabiliteit in de regio ondermijnen en spanningen creëren in de Verenigde Naties, die Jeruzalem niet erkennen als de hoofdstad van Israël. Hier komt de vraag weer in mijn gedachten: als er een regering wordt gevormd die wordt geleid door de vier partijen, zullen die partijen dan al deze polen onder ogen zien? Beginnend met een boos publiek dat ontevreden is over hun regering en eindigend met een internationale en regionale gemeenschap die ontevreden is over het beleid van de nieuwe Nederlandse regering?

Die nacht sliep ik met mijn maag vol water en mijn hoofd vol Nederlands nieuws en gedachten over de coalitie tussen de vier partijen. Mijn nacht was korter dan normaal en mijn slaap leek meer op een korte Spaanse siësta. De volgende dag werd ik wakker en waren de gedachten tijdens mijn slaap verwerkt. Ik vond dat deze coalitie niet bedoeld is om te zijn; als het bedoeld is om te zijn, zal het niet lang duren. Wij, Nederlanders, zullen geen beleid accepteren dat ons niet vertegenwoordigt, ook al duurt het enige tijd om dit te bereiken.

*