Column | Vieze Vuile....

De geneugten van het ouderschap


Je kent dat gevoel wel, toch? Die drang om ineens als een ongetemde hond iedereen uit te maken voor alles wat niet pluis is. Vroeger hadden we zo'n verboden woordenlijst voor de kids. Je weet wel, dat lijstje met termen waarvan je smeekte dat ze die niet buiten de deur zouden gebruiken. Soms werkte het, soms niet. En dan floepte er gewoon een "SHIT" of "KUT" uit. Vooral als ze pissig waren of met iets knoeiden waar het niet lekker mee ging. En eerlijk gezegd, *ik denk dat ze dat van mij hebben...*

Maar kom op, als je daar dan staat te klussen en je mept per ongeluk met een hamer op je vinger, dan is er toch niks bevredigender dan niet "RODODENDRON" te roepen, maar gewoon vol gas te vloeken? Serieus, weet je hoeveel pijn dat doet? En ik dacht altijd dat mijn kids dat niet hoorden, maar als je in de auto zit en ineens "KOOSAK" op de achterbank hoort nadat een of andere malloot je bijna van de weg afduwt, dan weet je dat die oortjes prima werken.

Het lijkt soms ook wel alsof ze een radar hebben voor de meest ongepaste momenten om de meest gênante woorden eruit te knallen. Het is alsof ze een masterclass volgen in ongemakkelijke situaties en gênante momenten. Je staat daar dan, als ouder, met een gezicht als een vraagteken, terwijl je probeert te bedenken hoe je dit kunt uitleggen aan de buren zonder dat ze de kinderbescherming bellen.

Ah ja, de geneugten van het ouderschap, nietwaar? Je krijgt er zoveel voor terug...

Vroeger, toen ze klein waren en er floepte een verboden woord uit, dan moesten ze van ons alle verboden woorden schreeuwen in huis om het allemaal weer te resetten. En geloof me, die woordenschat op dat vlak groeide met elke sessie. En ik zakte elke keer dieper weg in mijn stoel, man, wat haat ik die papegaaifunctie die kinderen hebben. Vooral op dit gebied. Vraag ze om Franse woordjes te stampen, en het blijft niet hangen, maar dit? Ik denk niet dat ik ermee wegkom dat ze al die verboden woorden van hun andere mama hebben.

Maar hey, uiteindelijk ben ik ook maar een mens, toch?

*

Floor Brands


Columnist, directeur, initiatiefnemer van ZIEN.
Samen met vrouw en drie kinderen woont ze in het hoge noorden.
Na een aantal jaren voor een ander platform te hebben gewerkt, begon ze eind augustus met ZIEN en hoopt ze een stukje bewustwording te creëren.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.