Roza en Minkema ZIEN van alles | Zonnen

Hallo, lieve Jan-Simon,

Een zonnige groet uit een ver warm land. Ik moest er even uit.
Af en toe snap ik de mensen in Nederland, en in mijn stad Rotterdam om precies te zijn, niet meer zo. Word ik nou te oud?

Vanwege mijn leeftijd mag ik in Rotterdam gratis met de bus, de tram en de metro. Da’s best fijn. Maar óf je wordt als 100-jarige behandeld (Nee, ik hoef niet te zitten. Echt niet. Dankjewel. Neehee!) óf je wordt als haringen in een tonnetje tegen de hele wereldbevolking aan geslingerd. En je weet meteen welke keukens veel knoflook gebruiken…. Da’s nog maar één ding.

Dus een mooie aanbieding uitgezocht naar een warm en rustig land en daar met mijn ex heen gevlogen.
Prima reis, aardig vliegtuigpersoneel. Veel zon.

Maar hier aangekomen was het warm. Ik was hier al vaker en genoot immer van de zon. Eerst denk je: lekker, aangenaam, maar elke dag lijkt het warmer te worden. En kom je tot niks. Je hoeft ook niks, maar zelfs dát kost moeite. En er lopen hier heel wat sympathieke jonge en ook oudere heren rond. Maar ik word er niet warm of koud van. Komt dat door de leeftijd of de warmte?

Een warme groet uit den verre van je meestal zonnige schrijfvriend René.

Lieve vakantieganger,

Een beetje klagen terwijl jij heerlijk in de zon vertoeft?
Ben jij nou gek!
Ik begrijp het wel hoor, ik was vroeger (daar ben ik weer met ‘vroeger’) bijna verslaafd aan zonvakanties. Vooral in de winter om dan mooi bruin, als in Nederland sneeuw lag (vroeger had je dat nog: sneeuw) te kunnen horen: ‘Vakantie geweest?’

Een aantal jaren geleden moest de dermatoloog een paar verdachte plekjes op mijn gezicht wegbranden.
‘Zonneschade,’ noemde hij het vriendelijk. Ik kreeg ook te horen dat ik als oude man maar beter uit de zon kon blijven, want huidkanker lag op de loer.
Sinds die tijd loop ik bij zonnig weer met een parasolletje in de vorm van een pet met klep op mijn hoofd. En factor Vijftig vanzelfsprekend.
Voor Conny Vandenbos schreef ik in 1987 het vrolijke lied ‘Vakantiekolder’. In het refrein zingt ze: ‘Bakken-braden-keren-smeren en de vellen er bij neer, en dan ’s nachts niet kunnen slapen want alles deed hem zeer!’

Een zonvakantie staat dus niet meer op mijn lijstje. Mooi weer wel. Maar dan lekker in mijn tuin waar ik fijne schaduwplekjes heb. Ik mis dan natuurlijk de ogentroost van beeldige mannen op het strand en in de branding, maar daar schrijf ik dan wel een mooi vers over, want mijn geheugen is nog prima.

Een zonnige groet, je schrijfmakker Jan-Simon.

*