Het hijsen van de regenboogvlag bij de protestantse kerk in Amsterdam (foto: COC)
Stichting Wijdekerk
In aanloop naar mijn boekpresentatie en door mijn Podcast IK, kwam ik in contact met de stichting Wijdekerk, die ik ook in mijn boek noem.
Een stichting die ooit als een zaadje werd geplant door Miranda Terpstra. Ze maakte zich hard voor LHBTI+ers die niet meer welkom waren in sommige kerken.
Ondanks de vele visies die er zijn, heeft Miranda veel hoop dat de muren tussen mensen binnen kerkelijk Nederland op een dag omgaan en dat iedereen zal ervaren dat we werkelijk allemaal één familie zijn. Verbonden met Jezus Christus. Ook ik geloof hierin!
Wat bij Wijdekerk bovenaan staat is de oordeelloosheid en mensen mogen laten zien wie ze zijn.
Gelukkig is dit kleine zaadje van Miranda gaan ontkiemen en gaan groeien.
Steeds meer mensen sloten zich aan bij deze fantastische organisatie.
Een tijdje terug was de jaarlijkse Wijdekerkdag. Geweldig! Op het moment dat ik het gebouw binnenstapte, voelde ik de warmte en de verbinding tussen de mensen.
Iedereen was gelijk.
Iedereen was aanwezig in het hier en nu.
Iedereen was zichzelf.
In een andere column schreef ik dat men zich te veel afsluit. Dat was hier niet het geval.
Niemand was bezig met de telefoon, maar in gesprek met elkaar.
Vaak hoorde ik zeggen: ¨Wat fijn dat je erbij bent, Welkom!”
Er werd oprecht doorgevraagd en er waren verdiepende gesprekken.
Men stelde zich kwetsbaar op en vertelde hun uitdagingen.
Het was een dag waar je bij alle aanwezigen zag dat zich vrij en welkom voelde. Of het nu tijdens de openingsviering, de lunch, theatervoorstelling of het schilderen was. Iedereen was een belangrijk onderdeel van die dag. Een dag waar geen oordeel of veroordeling was, omdat je anders bent dan de norm.
Het doet me denken aan de film Jesus Revolution. In deze film is te zien dat anders zijn voor angst zorgt bij mensen die het niet begrijpen en daardoor over mensen gaan oordelen.
Iedereen was gelijk
Nog te vaak krijg ik te horen dat LHBTI+ mensen veroordeeld worden en uit de kerk worden gezet. Het maakt me erg boos en verdrietig. Jezus had geen oordeel over mensen die anders waren. Nee, hij zocht ze op en gaf troost of legde zijn handen op iemands schouders. Wat mij betreft is Wijdekerk een voorbeeld voor alle christelijke gemeenschappen.
Neem je het op voor degene die anders is of die je niet begrijpt en zoek je de verbinding? Of kies je voor de makkelijke weg en loop met de rest mee en sluit je die ene persoon buiten die anders is. Jezus zou het eerste gedaan hebben, er zijn voor diegene die zich alleen voelt door de negatieve oordelen van anderen.
We hebben allemaal onze eigen spirituele geloofsleven en iedereen heeft zijn eigen reis en verhaal. Bij de stichting Wijdekerk weten hoe ze uit liefde en verbinding ervoor diegene kunnen zijn die met deze reis en het verhaal worstelen. Bij Wijdekerk zijn mensen gewoon mens en is de letter niet van belang.
Iets wat aandacht krijgt dat groeit en dat doet Wijdekerk! Nu is Wijdekerk al ver gekomen en is een grote mooie boom in bloei. Ze hebben ontelbare mooie en goede initiatieven en planten met elk mooi initiatief weer nieuwe zaadjes.
*
Leon Augustijn
Columnist, podcastmaker, schrijver.
Zijn boek IK vertelt zijn verhaal. Een verhaal over afwijzing en de angst om afgewezen te worden, wat een rode draad is in zijn boek, maar ook in zijn podcasts en zijn columns.
Reactie plaatsen
Reacties