Tom van den Nieuwenhuijzen (41) is voormalig Tweede Kamerlid van GroenLinks. Zijn openheid over zijn polyamoureuze relatie en de vuist die hij maakt voor diversiteit, zijn altijd opvallend geweest. ZIEN sprak met hem over wat hij nu doet, wat zijn drijfveren zijn en wat zijn ideeën zijn over diversiteit in de toekomst.
Tekst: Floor
Foto's: Tom
We kennen je omdat je in de Tweede Kamer hebt gezeten voor GroenLinks. Daarna ben je een beetje in de luwte verdwenen en werd je minder zichtbaar op de sociale kanalen. Wat doe je nu precies?
Ik werk nu als duurzaamheidsdirecteur voor Capgemini Invent. Ik hou me bezig met duurzaamheid voor de publieke sector. Capgemini is één van de grootste consultancy firms in de wereld. Ik werk vooral in Nederland en de Europese Unie. Het is elke dag een cadeautje om met zulke jonge, slimme, getalenteerde mensen te mogen samenwerken.
Nu is er veel gebeurd de afgelopen tijd in de politiek. Hoe kijk jij naar deze ontwikkelingen als voormalig Kamerlid?
Ik vind het onvoorstelbaar hoeveel mensen er vertrekken. Het lijkt wel de grote uittocht van Den Haag. Misschien geeft het wel aan hoe verziekt en schaakmat de politiek stond. Al vind ik het wel heel jammer dat ik geen Kamerlid meer ben. Je kan in de Kamer veel bereiken buiten alle grote politieke debatten om. Ik vond dat heel inspirerend en dankbaar werk.
Nu de wereld toch een beetje op zijn kop staat, kijk ik vooral aan de zijlijn toe en hoop ik dat we een politiek krijgen die meer op vooruitgang en nuance is gericht. Een politiek die meer oog heeft voor het land en niet op macht.
Zou je je weer kandidaat stellen als ze je nu zouden vragen?
Voor de volgende periode, absoluut. Ik heb een politiek hart en dat blijft kloppen. Als ik ergens afscheid neem van de politiek, komt het toch vaak weer ergens terug.
Nu ben je natuurlijk zelf in een polyamoureuze relatie met twee mannen, als je nu naar jouw relatie kijkt wat zou er in de politiek moeten veranderen, om het voor jou makkelijker te maken?
Wat minder streng zijn op het feit dat alles voor twee mensen is. Polyamorie houdt in dat je allerlei soorten relaties kan hebben, dus het is best complex. Om daar algemene maatregelen voor te maken is ingewikkeld. Wat je wel kan doen is ervoor zorgen dat er ruimte komt in de regels, zodat het wat makkelijker wordt om zaken te regelen. Dat je bijvoorbeeld een fiscaal partner kan zijn met drie mensen en dat je een bankrekening kan hebben met drie mensen. Dat het minder star is en wat relaxter.
Tegelijk besef ik ook heel goed dat negenennegentig procent van de stellen gewoon uit twee personen bestaat en dat polyamorie niet de standaard is.
"Het zou fijn zijn als er wat ruimte komt in de regels"
Tegen welke alledaagse dingen loop je zelf aan? Je bent getrouwd met één van de twee toch?
Ja dat klopt. En sinds begin dit jaar hebben zij ook geen relatie meer met elkaar, maar ik heb nog wel een relatie met allebei.
Waar ik tegen aan loop zijn de grote dingen, probeer maar eens een inboedelverzekering af te sluiten met drie personen, dat gaat niet. De jongste staat nu dan ook geregistreerd als inwonend student.
Maar ook de heel simpele dingen. Zelfs een romantisch etentje met drie is best lastig, probeer op Valentijnsdag maar eens een tafel te reserveren voor drie, dat gaat vaak niet.
Een hotelkamer boeken voor drie personen is ook een ingewikkelde onderneming. Er is wel eens gevraagd of ze dan een kinderbed bij moesten schuiven. Ik in een kinderbed, ergens gaat dat niet passen denk ik. De meeste hotels zijn ingericht op twee.
Er is overigens best wel veel mogelijk, maar het kost allemaal wel extra moeite. Op zich is dat ook nog niet het ergste, maar als er allemaal iets meer ruimte zou zijn, zou dat wel makkelijker worden.
Nu is er de afgelopen weken best wel wat te doen geweest over het draagmoederschap. Hoe staan jullie daarin?
Ik had een hele grote kinderwens en dan is het heel complex om daar vorm aan te geven. Omdat het verboden is om een draagmoeder of co-ouder te zoeken kom je al snel in de schimmige krochten van het internet. In contact komen met eventuele draagmoeders is erg lastig. Ik ben er absoluut voor om dit te legaliseren.
Waarom moeten we mensen met zo’n enorme kinderwens, deze wens ontnemen vanuit de wet. Iedereen mag per ongeluk zwanger worden, maar mensen waarbij het kind enorm welkom is, die verbieden we om een kind te krijgen. Ik vind dat meten met twee maten. En dat alleen maar omdat het niet goed zou zijn voor het kind of voor de draagmoeder. Ik denk dat als een kind zo gewenst is, dat je daar de maatschappij op in zou moeten richten. Ik vind het vooral jammer dat het een politieke principe strijd lijkt te zijn. Alles wat te maken heeft met niet traditionele manier van kinderen krijgen of niet traditionele samenstellingen van een gezin, komt steeds meer ter discussie te staan en de debatten hierover lijken steeds scherper. Minderheden worden gemarginaliseerd en misbruikt voor politiek gewin. Dat vind ik jammer.
"Ik had een hele grote kinderwens en dan is het heel complex om daar vorm aan te geven"
Wat zou dat debat kunnen verzachten denk je?
Als we elkaar wat meer vrij lieten en zouden accepteren dat de keuze van de ene niet de keuze is van de ander. Als je tegen draagmoederschap bent, moet je het dan verbieden of kun je zeggen dat je er gewoon niet aan meedoet. We hebben heel erg de neiging gekregen om onze eigen overtuigingen en meningen op te willen leggen aan de ander en dat beperkt en maakt het debat scherp. Als je gaat beperken bijt de ander van zich af. Als je wat meer ruimte creëert voor elkaar, haal je die scherpte eruit.
Ik vraag me vaak af waar die hele diepe haat vandaan komt en het onvermogen om elkaar te accepteren. En dat wordt steeds erger.
Wat zou volgens jou een oplossing kunnen zijn voor die discriminatie die nu steeds erger wordt?
Het gedrag wat aan de top wordt getoond, door de mensen die invloed hebben, dat gedrag wordt gekopieerd. Dat betekent dat als je op één of andere manier zichtbaar bent in dit land, je inclusief gedrag moet vertonen om dit kopie gedrag de kop in te drukken. Je ziet nu bijvoorbeeld vanuit de politiek dat minderheden weer hard worden aangepakt en dat heeft een enorme weerslag op de maatschappij.
Als je nu naar je huidige functie kijkt, wat zou je op je werk meegeven als het gaat om diversiteit en inclusie?
Ik ben heel blij met de diversiteit en inclusie op mijn werk. Er is daarin aandacht voor het hele spectrum. Van gelijke kansen voor vrouwen, met allerlei coaching programma’s tot aan ramadanvieringen en aandacht voor neurodiversiteit. Ik ben er trots op dat het zo groot is binnen mijn werk. Dat mensen zich durven te melden als ze te maken hebben met microagressie of een onveilige werkplek. Er is dan een speak-up en er is een mogelijkheid voor een coach. Tevens hebben we een heel effectief bewustwordingsprogramma. Vijfennegentig procent van de mensen heeft niet in de gaten dat ze met bepaalde opmerkingen een ander kan kwetsen. Dat zit in ons taalgebruik. Dit programma zorgt voor veel meer verbinding en zorgt er uiteindelijk voor dat iedereen veel beter zijn werk kan doen. Ik gun iedereen zo’n uitgebreid diversiteit en inclusie programma op het werk als die wij hebben. Ik merk nu dat het zijn vruchten afwerpt en dat iedereen er mag zijn, zonder dat ze zichzelf hoeven aan te aanpassen.
Nu kom je natuurlijk ook mensen tegen die andere gedachten hebben en die diversiteit maar raar vinden omdat hun gedachtegoed niet wordt geaccepteerd. Als je inclusief wil zijn, moet je dan ook deze mensen hun gedachten gunnen?
Daar zit een grens. Diversiteit heeft twee niveaus wat mij betreft. Zaken die aangeboren zijn en waar je niets aan kan doen zoals seksuele oriëntatie, gender, geslacht, kleur enzovoort, die staan voor mij absoluut boven aangeleerde gedachten die mensen hebben. Die hebben ze zichzelf aangeleerd en zijn voor mij ondergeschikt aan de natuurlijke kenmerken. Er mag ruimte zijn voor dialoog, maar wanneer gedachtegoed beperkend is voor iemands zijn, dan is dat de grens waar je niet overheen kan voor mij. En dat is dan ook de volgordelijkheid: meningen en overtuigingen zijn ondergeschikt aan iemands zijn. Dat zie je ook bij bedrijven, ze hebben bedrijfswaarden op basis van wie iemand is. Als iemand zich daar niet aan kan conformeren vanwege meningen en overtuigingen, dan moet je je afvragen of je wel op de juiste plek zit bij zo’n werkgever.
Stel je mag nog één boodschap voor de mensen in Nederland uitspreken. Wat zou deze boodschap zijn?
Geef elkaar wat meer ruimte en wees wat liever voor elkaar. Probeer wat positiever in het leven te staan.
Reactie plaatsen
Reacties